Η δραματουργική δραστηριότητα του Τουργκένιεφ συσχετίζεται χρονολογικά με εκείνη του Οστρόφσκι, αλλά αισθητικά συγγενεύει με τον Τσέχωφ, καθώς το, σύμφωνα με πολλούς κριτικούς, αριστούργημα «Ένας μήνας στην εξοχή» θεωρείται το κατεξοχήν πρόπλασμα της κατοπινής τσεχωφικής γραφής.
Σε κάθε περίπτωση, και οι τρεις δραματουργοί στεγάστηκαν κάτω από το ίδιο στερέωμα ενός ρεαλισμού που δεν επικεντρώνεται τόσο σε πλοκές όσο σε παρατηρήσεις και σχόλια για την κοινωνία και την ψυχολογία των απλών ανθρώπων.
Αυτή η σχολή της ρώσικης λογοτεχνίας που έμεινε γνωστή ως «μπυτόβαγια κομέντια» είχε ως κύρια αποστολή της να κοιτάξει κατάματα το ανθρώπινο στοιχείο άλλοτε με αίσθημα βαθιάς κατανόησης κι άλλοτε με σαρκασμό
“Διασκευή της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη κόμισε μια σκηνική μετανάγνωση του έργου που τοποθετείται ανάμεσα σε μια έντιμη αναφορά στο πρωτότυπο και σε μια δημιουργία με αυτόνομα χαρακτηριστικά.”
Γιωργος Παπαγιαννακης, culturenow.gr
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους αυτό το σκηνοθετικό πόνημα αξίζει την προσοχή μας.
Κατ’ αρχάς είναι η προσήλωση στο ποιητικό υπόβαθρο του έργου που φαίνεται να κινεί τα νήματα περισσότερο από την όποια οριζόντια ρεαλιστική απόδοση καταστάσεων.
Έπειτα είναι ο συγκερασμός της δράσης με τη μουσική που εδώ δεν συνιστά απλώς μια επένδυση, αλλά διαδραματίζει ρόλο ισότιμο με αυτό των χαρακτήρων, καθώς καλείται κάθε φορά, ωσάν άλλη φωνή, να αποκωδικοποιήσει τις διαθέσεις τους και να μιλήσει αντ’αυτών.
Εξίσου ενδιαφέρων αναδεικνύεται και ο σχεδιασμός των ηχητικών τοπίων που συνθέτει ένα είδος αποϋλικοποιημένων εικόνων και προσδίδει μια διάσταση χωρικότητας στη λειτουργία των ακουσμάτων, καθώς επίσης και η χρήση βίντεο που δίνει βάθος, πυκνότητα και επιπλέον αποκαλυπτικές όψεις στην αναπαράσταση.
Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα culturenow.gr για να διαβάσετε την πλήρη κριτική της παράστασης “Ανάμεσα σε Δύο Κόσμους”.
