Μπαίνοντας στο Σύγχρονο Θέατρο, και περιμένοντας να ανοίξουν οι πόρτες για να παρακολουθήσω τη γενική δοκιμή της νέας παράστασης της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη, η πρώτη αίσθηση που ενεργοποιείται είναι η ακοή, ακούγοντας νότες από Σοπέν να έχουν πλημμυρίσει το χώρο.
Και η μουσική του Πολωνού μουσουργού, είναι το ηχητικό τοπίο που η σκηνοθέτις «έδεσε» τόσο αρμονικά με το έργο «Ανάμεσα σε δύο κόσμους» του Ιβάν Τουργκένιεφ, του πρώτου Ρώσου συγγραφέα που απέκτησε παγκόσμια φήμη και έβαλε τις βάσεις για τη στιβαρή κάσική ρωσική λογοτεχνία.
Η «Κλάρα Μίλιτς» όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος του έργου (αργότερα συμπληρώθηκε και ο υπότιτλος «Έρωτας μετά θάνατον» είναι η τελευταία νουβέλα του Ρώσου λογοτέχνη, ο οποίος με αφορμή τον έρωτα του ήρωά του με μια ερμηνεύτρια της όπερας η οποία χάνει τη ζωή της, βυθίζεται σε μια εσωτερική περιπλάνηση αναζητώντας το ιδανικό και το άφθαρτο.
“Ο έρωτας και η αγάπη νικούν τα πάντα. Μπορούν να νικήσουν ακόμα και τον θάνατο”
Kωστας Β. Ζησης, fragilemag.gr
Ήθελα να κρατήσω το αναμμένο κερί ως πηγή φωτός , τα κοστούμια που μυρίζουν Ρωσία της εποχής του συγγραφέα, αλλά έχουμε και εδώ κάποιες σύγχρονες παρεμβάσεις στην σκηνογραφία της Μαρίας Φιλίππου, τις εκσγχρονισμένες βιντεοπροβολές , τα μίνιμαλ παγκάκια, τα πιάνα παραμένουν κλασικά του 1800, γενικά γίνεται ένα πάντρεμα στη σκηνή όσο και αν το ενδυματολογικό παραμένει ξεκάθαρη αναφορά στην εποχή»
Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα fragilemag.gr για να διαβάσετε την πλήρη κριτική της παράστασης “Ανάμεσα σε Δύο Κόσμους”
