Έρωτας, ένα συναίσθημα που μπορεί να σου δώσει φτερά, αλλά και να σε καταποντίσει.
Ο Γιάκοφ, ένα νεαρό αγόρι, έχει κλειστεί μέσα στο σπίτι του μετά τον θάνατο του πάτερα του. Μόνη του συντροφιά η θεία του, που τον έχει μεγαλώσει και ο μοναδικός του φίλος μάλλον, που – παρόλη τη σκοτεινιά που έχει κυκλώσει τον Γιάκοφ – προσπαθεί να τον βγάλει στο φως.
Σε μια επιπόλαιη για τα δεδομένα του Γιάκοφ στιγμή, ο φίλος του καταφέρνει να τον πάρει μαζί του στο θέατρο. Εκεί βλέπει για δεύτερη φορά την Κλάρα. Μια πολύ ιδιαίτερη καλλιτέχνιδα που εμπρός της το μέλλον διαγράφεται με χρυσά γράμματα. Τον κοιτά έντονα καθώς διαβάζει ένα ποίημα.
Είναι σαν να το απαγγέλει σε εκείνον. Σαν να το απαγγέλει για εκείνον.
Αυτός δειλιάζει, τα ανάμικτα συναισθήματα που έρχονται στην επιφάνεια δεν μπορεί να τα διαχειριστεί και το βάζει στα πόδια.
“Το κείμενο λαμβάνει κινηματογραφικές διαστάσεις, διαμέσου ενός θεατρικού κρεσέντο, που μεταμορφώνει τις σκηνές σε ακουαρέλες.”
Κωστας Κουλης, noizy.gr
Η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη έκανε το βιβλίο έργο. Και το έκανε με γνώμονα την αγάπη και το σημείο που εκείνη – η αγάπη – μπορεί να φτάσει την ανθρώπινη ψυχή, κατ’ επέκταση τον ανθρώπινο νου, μέσα από μία σειρά καταστάσεων, λανθασμένων αποφάσεων και κακών απαντήσεων.
Όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος – πραγματικά. Η σκηνοθέτις παίζει με όλα όσα της προσφέρει το θέατρο. Τη σκηνή που περιστρέφεται, τα φώτα, τα οποία σχεδίασε με χειρουργική αριστουργηματικότητα – ακριβώς όπως το γράφω, καταχρώμενος κατά τι την ελληνική γλώσσα – ο κύριος Αργύρης Θέος, ό,τι της δόθηκε σε φυσική μορφή.
Η «οθόνη» στο πίσω μέρος της σκηνής είναι απλά ευρηματική. Το βαλς του «ζευγαριού» θα μπορούσε άνετα να είναι ζωγραφικός πίνακας, ιδίως κατά την έξοδό του.
Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα noizy.gr για να διαβάσετε την πλήρη κριτική της παράστασης “Ανάμεσα σε Δύο Κόσμους”.
