Ανταποκρίσεις

Μέσα σε μια άδεια θεατρική αίθουσα, ο πρωταγωνιστής της παράστασης βρίσκεται μόνος του, μετά το τέλος της. Επάνω στη σκηνή.

Ο βασιλιάς έμεινε μόνος, χωρίς σκήπτρο, χωρίς στέμμα, βαδίζει, γυμνός πια, πάνω στη χαραγματιά ενός χρόνου ατελεύτητου. Φως και ζόφος μπλέκονται σαγηνευτικά στο ίδιο υφάδι, εκείνο της προϋπάντησης του τέλους.

Τον πλησιάζει και του λέει πως κι αυτός "ξεχάστηκε" από το προσωπικό στο θέατρο και, αφού είναι οι δυο τους, θα περάσει πιο εύκολα η ώρα, μέχρι να ξημερώσει, και κάποιος να έρθει να τους ανοίξει