Πρόσφατα παρακολουθήσαμε τη θεατρική μεταφορά του έργου «Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς» του Leo Tolstoy στο Θέατρο Αλκμήνη, σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαΐδη.
Ένα έργο, βασισμένο σε αληθινή ιστορία, το οποίο έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι είμαστε όλοι θνητοί, ότι είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο θάνατο κι ότι στο τέλος, το μόνο που μένει είναι ο απολογισμός της ίδιας μας της ζωής…
Η αφήγηση της ιστορίας ξεκινάει από την αναγγελία του θανάτου του Ιβάν Ίλιτς. Βλέπουμε την κηδεία του, όπου δύο φίλοι του δικαστές συζητούν για τη διαδοχή της θέσης του εκλιπόντος στη δικαστική ιεραρχία και στη συνέχεια μαθαίνουμε την ιστορία της ζωής του Ιβάν Ίλιτς, όπως μας την διηγείται ο ίδιος: την οικογενειακή του καταγωγή, τη μετά το γάμο ζωή του, την επαγγελματική του ανέλιξη, τη βαριά αρρώστια του και το θάνατό του.
“Πρόκειται για μία δυνατή απεικόνιση του κειμένου του Leo Tolstoy σε μία πανελλήνια πρώτη διασκευή με δυνατές κι εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών επί σκηνής, η χημεία των οποίων φαίνεται ξεκάθαρα στα μάτια των θεατών.”
Αλεξια λυμπερη, artviews.gr
Ο Γιώργος Γαλίτης και ο Θανάσης Κουρλαμπάς, ερμηνεύουν εναλλάξ τους ρόλους του αφηγητή, του Ιβάν Ίλιτς, των δικαστών Αλεξάντρ Σβάρτς και Πιότρ Ιβάνοβιτς, της γυναίκας του Ιβάν και των παιδιών τους, των υπηρετών Πιότρ και Γκεράσιμ, καθώς και του μόδιστρου, του ταπετσιέρη και του γιατρού.
Δύο ηθοποιοί εναλλάσσουν τόσο φυσικά κι αβίαστα συνεχώς ρόλους επί σκηνής, με μοναδική ερμηνευτική, κινησιολογική ικανότητα κι απίστευτη χημεία μεταξύ τους. Εκφραστικά καθηλωτικοί, όσο πρέπει συναισθηματικοί και καθόλου υπερβολικοί, σε ένα δύσκολο έργο που έχουν να επιτελέσουν οι δύο τους, μονάχοι, επί μιάμιση ώρα επί σκηνής.
Ειδικά η σκηνή όπου υποδύονται κι οι δύο ταυτόχρονα τον Ιβάν Ίλιτς λίγο πριν το θάνατό του, που δίνεται η αίσθηση ότι ακούμε τις δύο αντικρουόμενες φωνές -τις οποίες ακούμε όλοι μέσα μας- , θεωρούμε ότι ήταν η κορυφαία δραματουργικά στιγμή της παράστασης.
Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα artviews.gr για να διαβάσετε την πλήρη κριτική της παράστασης “Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς”.
