Skip links

Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς: Κριτική από το Welovetheater.gr

Τι είναι η Ζωή; Τι είναι ο Θάνατος;

Θα αναρωτιέσαι γιατί τα κεφαλαία Ζ και Θ, λες και μιλάω για πρόσωπα. Κι όμως, από την ώρα που ανοίγουμε τα μάτια μας, μέχρι την ώρα που τα κλείνουμε, όσους ανθρώπους κι αν γνωρίσουμε, όσους κι αν χάσουμε κι όσους κι αν απλά ξεχάσουμε, ένα είναι σίγουρο. 

Η Ζωή μας συντροφεύει κάθε μέρα, κι ο Θάνατος αναμένει να μας πάει παραπέρα (Έπρεπε να κάνω ρίμα, δεν άντεξα).

“Η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη έχει καταφέρει αυτό που κάθε σκηνοθέτης ποθεί να πετύχει. Καθηλώνει το κοινό απαγορεύοντας του να πάρει τα μάτια του από τη σκηνή.”

welovetheater.gr

Η άδεια, βαριά, ξύλινη καρέκλα με τη δερμάτινη επένδυση, στο κέντρο τη σκηνής, είναι το κέντρο όλων. Και ακροβολισμένοι, 3 ξύλινοι τοίχοι, σε σχεδιασμό Νίκου Κασαπάκη, όπως και τα κουστούμια. Όλες οι δράσεις, γίνονται γύρω, πάνω, κάτω, μπρος και πίσω της. Και οι ξύλινοι τοίχοι, οριοθετούν το μικρό σύμπαν της.

Θα μπορούσε να συμβολίζει το μεγάλο εγώ του Ιβάν; Την αίσθηση πως όλα περιστρέφονταν γύρω του.

Δεν ξέρω. Αλλά αυτή είναι και η μαγεία του θεάτρου. Επιτρέπει στον καθένα να βγάλει τα συμπεράσματα που επιθυμεί. Και δορυφόροι αυτής της βαριάς, δερμάτινης καρέκλας, είναι δύο τεράστιας υποκριτικής ικανότητας ηθοποιοί. Οι κύριοι Γιώργος Γαλίτης και Θανάσης Κουρλαμπάς.

Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα welovetheater.gr για να διαβάσετε την πλήρη κριτική της παράστασης “Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς”.